یکی از پرمصرف ترین رنگ های نقاشی ساختمان , گروه رنگ های پلاستیک (امولسیون) می باشد.ماده اصلی این رنگ لاتکس می باشد و در دو نوع تمام پلاستیک و نیم پلاستیک عرضه می شود.
نوع تمام پلاستیک به ادعای کارخانجات رنگ سازی قابل شستشو می باشد ولی تجربه نشان داده که این ادعا صرفا تبلیغاتیست و کلاً رنگ های حلال آب قابلیت شستشو 100% را ندارند و کارفرمایانی که مایل به شستشوی منزل خود هستند تنها به رنگ های روغنی می توانند اطمینان کنند. پرمصرف ترین رنگ در این گروه رنگ نیم پلاستیک است اگر رنگ نیم پلاستیک استاندارد باشد در مقابل آب نیز مقاوم است. (قابل شستشو نیستند) علت استقبال از این رنگ هزینه پائین تر, سرعت اجرای بالاتر, نداشتن بو , شیک بودن و.... است که باعث استقبال عمومی از این رنگ شده است.
دیده شده که حتی در ساختمان های گرانقیمت هم به لحاظ شیک بودن رنگ پلاستیک (نیم پلاستیک) مصرف می شود و کارفرما بعد از 2 یا 3 سال با صرف زمان و هزینه کمتر نسبت به رنگ روغنی دیوارهای ساختمان خود را تغییر رنگ می دهند و روحی تازه به فضای زندگی خود می دهند.
رنگ پلاستیک (طبق عرفی که معمول شده نقاشان و کارفرمایان رنگ نیم پلاستیک را رنگ پلاستیک می نامند و کارفرمائی که قصد سفارش رنگ پلاستیک داشته باشد سفارش رنگ پلاستیک قابل شستشو می دهد) هم مانند رنگ روغنی سازگاری بالائی نسبت به اجرا بوسیله غلطک دارد.
رنگ پلاستیکی که بوسیله قلم اجرا شود دارای رش قلم می شود که سلیقه اکثر کارفرمایان رش قلم را نمی پسندد و رنگ پلاستیکی که بوسیله غلطک یا اسپری گان اجرا شود حالت مخملی زیبا دارد که مورد پسند هر نوع سلیقه ای است.
رنگ پلاستیک برای اجرا بر روی گچ نو
نیاز به بتونه کشی کامل سطح (ماستیک) ندارد و در صورتی که سطح کار ناصاف و دارای تعمیرات زیاد باشد و یا در صورت درخواست کارفرما (به هر دلیل) باید سطح کار روغن الیف درجه 1 (سطح کاری که گچ است) اجرا شود. سپس باید بتونه کشی کامل (ماستیک) اجرا شود و هزینه روغن زدن و بتونه کشی جداگانه محاسبه شود.
رنگ پلاستیک فاقد بو می باشد و سرعت خشک شدن بالائی دارد.
کلاً در منازل ایرانیان رنگ پلاستیک برای سقف ها استفاده می شود که علاوه بر کاهش هزینه به واسطه عبور راحت گرما ورطوبت هوا از رنگ پلاستیک این نوع رنگ برای سقف مناسب تر از رنگ روغنی می باشد.
در سال های گذشته که نقاشی ساختمان با رنگ پلاستیک استاندارد عرف نبود کارفرمایان سفارش رنگ کردن منزل بوسیله گل سفید می دادند که عبارت بود از تکه های گلی سفید رنگ که باید خرد می شد و چند روز در آب خیس می خورد و بعد از حل شدن (به سختی حل می شد) و گذشتن رنگ از صافی با لعاب (سریش حل شده در آب) مخلوط می شد و باز هم از صافی عبور می کرد و بعد بوسیله قلم و یا پمپ های سمپاشی بر روی سقف و دیوار اجرا می شد.
استفاده از گل سفید تا حدود زیادی منسوخ شده است. وقت و انرژی که صرف آماده کردن گل می شود, کیفیت پائین و قیمت بالای گل سفید استفاده از این پوشش را منسوخ کرده البته بعضی از کارفرمایان قدیمی هنوز هم سفارش گل زدن برای ساخت های قدیمی را دارند.
